Als liefhebber van fantasy en magische werelden ben ik uiteraard fan van Marten Toonders Bommel en Tom Poes. Daarnaast bewonder ik de kwaliteiten van het fenomeen Piet Wijn, die als geen ander mysterie en sfeer in zijn tekeningen wist te verwerken.
Mijn eerste kennismaking met Piet Wijn was via de verhalen over Aram en Frank, de vliegende Hollander. Na Holle Pinkel en Puk en Poppedijn kwam ik uiteindelijk bij Douwe Dabbert terecht. In mijn gedachten had ik daarmee zo ongeveer het oeuvre van Piet Wijn benoemd, wat een misvatting!
Kappie, Tom Poes, Hollewijn, Panda en De Goeroe voor de Toonderstudio’s. Jennifer Scott, Maartje, alleen op de wereld en anderen voor het weekblad Tina. De grote boze Wolf en Hiawatha voor het weekblad Donald Duck en dan praat ik nog niet eens over zijn werk voor De Vrije Balloen, Okki, Jippo, Essef enz. Bestond voor deze kunstenaar de dag uit 36 uur?
Een opvallende overeenkomst tussen al zijn creaties was de kwaliteit van de tekeningen. Steeds minutieus uitgewerkt en een opvallend oog voor detail en omgeving. Zijn prachtige landschappen schijnen geïnspireerd te zijn door het werk van Barend Hendrik Koekkoek.
Andere tekenaars die invloed op zijn werk gehad hebben zijn Kresse, Giraud, Eisner en Alex Raymond. Een rijtje van ver bovengemiddelde kunstenaars, waar je uiteindelijk zijn eigen naam rustig aan toe kunt voegen.
Piet Wijn creëerde in Douwe Dabbert een fantastische droomwereld die Marten Toonder voor zijn Bommel bedoeld moet hebben. Hijzelf was daar echter net niet toe in staat. De aanwezigheid van Wijn als Freelance Ghostwriter voor de Toonderstudio’s tijdens de jaren 60 moet voor Toonder dan ook een geruststellend gegeven geweest zijn.
Piet Wijn overleed in 2010 en liet een prachtig oeuvre na. Zijn tekenkwaliteiten werden in Nederland misschien alleen benaderd door Hans.G. Kresse. Een van zijn verzinsels uit Douwe Dabbert heb ik altijd bovengemiddeld handig gevonden. Een knapzak waarin op elk moment datgene zit wat je net nodig hebt. Hoe mooi kan het leven zijn.
