Origineel Alfred Mazure, gesigneerd, Hoogst waarschijnlijk uit "als de katoen rijpt".
ca. 30x40 cm, o.i.inkt
Alfred Mazure (8 september 1914 -16 februari 1974) was striptekenaar, schrijver, kunstschilder, illustrator en filmer. Hij maakte begin jaren derig een zestal stripverhalen (avonturenromans in plaatjes), waaronder 'De Chef' (via Neerlandia Press te Utrecht verspreid), in de Nieuwe Utrechtse Courant en in een aantal Brabantse bladen (1932) en in weekblad De Prins (1932). Hij zwierf van 1933 tot 1938 door de Balkan, Turkije en Noord-Afrika. Tijdens deze omzwervingen makte hij een reisverslag in tekeningen voor de Haagsche Post, en een gag-strip voor twee Engelse bladen. In 1938 kwam Mazure terug naar Nederland, en ging als illustrator en tekenaar werken voor het weekblad de Prins (1938) en in het bijblad daarvan, Jeugdland. Hier tekende hij een tekststrip over een indiaantje: 'Buikje Roodhuid's Wondere Verhalen'. In 1940 lanceerde hij in De Prins de stripfiguur Dick Bos, die zijn meest bekende stripcreatie is geworden. De strip gaat over een wat steile speurdersfiguur en jiu-jitsu grootmeester Dick Bos - ofwel Dickie zoals hij zichzelf in korte monologues interieurs placht te noemen - die op vele plaatsen ter wereld misdaden opspoort, haast ruikt, of, sterker nog, meestal ongezocht er mee geconfronteerd wordt, en die dan oplost.
Zijn strijd tegen de al dan niet georganiseerde misdaad wordt uiteraard altijd met succes bekroond. Tijdens het oplossen wordt de lezer door de speurder grotendeels in het ongewisse gelaten aangaande eventuele daders. Pas aan het eind van elk verhaal, na de ontknoping, doet Bos uit de doeken hoe hij nu precies tot zijn oplossing is gekomen.
Afgezien van het eerste verschenen alle 73 Dick Bos-verhalen direct in boekvorm. De strip werd zeer populair en sommige boekjes bereikten een oplage van over de 100.000 exemplaren. Geleidelijk aan ging Mazure Dick Bos tekenen naar de trekken van de vermaarde Haagse Judoka Maurice van Nieuwenhuizen, die ook de hoofdrol speelde in de Dick Bos-films die Mazure maakte. Deze werden helaas geen succes vanwege de strenge filmkeuring, die de films ongeschikt achtte voor kijkers onder de 18 - terwijl zij nu juist voor een jeugdig publiek bedoeld waren.
Mazure heeft in zijn leven veel tegenslagen gekend, en nooit de erkenning gekregen die hij verdiende. Hij creëerde Dick Bos als daad van verzet: een Nederlander die in moeilijke omstandigheden zijn mannetje stond. De naam Bos was niet willekeurig - hij klonk als het Engelse boss, de baas dus. De propagandistische waarde van het beeldverhaal ontging de bezetter niet. Nadat in '41-'42 vijftien boekjes waren verschenen, meldden zich twee heren van het nazi-uitgeversbedrijf Ullstein bij Mazure, die hem het voorstel deden om van Dick Bos een SS-officier te maken.
De avonturen moesten zich zowel aan het front afspelen als in het circuit van de zwarte handel, waartegen Bos ten strijde zou trekken. Als lokaas hielden ze hem een miljoenenoplage en een blanco contract voor. Alfred Mazure weigerde. Als represaille verordonneerde de Duitse bezetter enige tijd later het verschijningsverbod op de boekjes.
Alfred Mazure kon en wilde niet werkloos blijven zitten. Hij was een avant-gardist op filmgebied en besloot clandestien geluidsfilms te gaan maken. Om aan geld te komen, sloot hij een lening van 22.000 gulden af bij zijn uitgever Ten Hagen, onder dergelijke voorwaarden, dat het Mazure tot een wurgcontract zou worden waar hij zijn leven lang aan heeft vastgezeten.
Drie jaar na de bevrijding werd er wederom een banvloek naar Dick Bos gesmeten, ditmaal door het Nederlandse Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Scholen werden gewaarschuwd voor de verderfelijke invloed van deze stripheld. Doordat de maatregel min of meer in het verlengde lag van de zuiveringsacties van de staat tegen elementen die in de oorlog met de bezetter hadden samengespannen, kwam Dick Bos ogenschijnlijk en volkomen ten onrechte op de grote vuilnishoop van foute Nederlanders terecht.
Het zware geschut van de overheid was, zo moet Mazure hebben ervaren, regelrecht gericht op zijn persoonlijke integriteit - en dat terwijl hij zich reeds vanaf de eerste oorlogsdagen in woord en daad, met pen en papier, had verzet tegen de bezetter. Dit, evenals de niet aflatende financiële schuldenlast die hem bleef achtervolgen, zorgde ervoor dat Mazure uiteindelijk, ontluisterd en ontgoocheld, met zijn gezin naar Engeland emigreerde.
In Engeland ging Mazure opnieuw aan de slag als striptekenaar en illustrator. Onder diverse pseudonymen werkte hij (mee) aan verschillende tijdschriften en boekuitgaven. Enkele van de strips die hij voor de Engelse markt tekende zijn onder andere 'Sam Stone' in The Daily Herald van 1948 tot 1950; 'Romeo Brown' in The Daily Mirror van 1954 tot en met 1957; 'Jane, daughter of Jane' in The Daily Mirror van 1961 tot 1963; 'Lindy Leigh' in Mayfair van 1969-1970. Hij schreef onder andere de 'Sherazad' boekenserie, waarvoor hij ook de covers illustreerde. Zijn broer Georges was ook striptekenaar.
Alfred Mazure overleed in 1974, 59 jaar oud.
Info van lambiek.net
