Traurig, onze koning, heeft ons altijd gehoed, soms tegen onze eigen wil in, voor degeneratie, de ontaarding die rasvermenging heet. Wie kan hem dat ten kwade duiden? Maar toen jouw moeder in het kraambed stierf, hoewel ze onvruchtbaar was, kon ik mij er niet toe brengen te doden wat er mij nog restte van haar, wat mij nog restte, te doden. Ewïlnir moge mij dood bliksemen, ik heb zijn wet - en die van Traurig - met de voeten getreden. Ik ben met jou gevlucht in dit vervloekte woud waar ik je heb opgevoed. Maar nu zijn ze ons op het spoor. Binnen enkele dagen, misschien enkele uren, zullen ze voor onze deur staan.
| • | 3. | Tach'nemlig |
Wij bieden je de mogelijkheid om op de hoogte gehouden te worden bij het verschijnen van nieuwe, of door je gezocht uitgaven. Je dient hiervoor ingelogd te zijn.
