De Bastille, 18 november 1703... Ik zit al 23 jaar in de schaduw van een leeg theater te wachten op mijn publiek. Ik ben comediespeler. Ik ben de man waar iedereen over spreekt. Vandaag ben ik 61 jaar geworden en ik ben niet langer alleen, schimmen van herinnering beklemmen mij, vermoeide oeroude verlangens, even warm als de dijen van een vrouw, beknellen mij.
Ik zit niet langer in een cel, maar in een tijdmachine, zo eentje waar dichters van dromen. Ik ga terug in de tijd. De lichten gaan aan in mijn hoofd. Krachtig lamplicht, voetlicht. Het gordijn gaat open. Het spektakel kan eindelijk beginnen. Met alleen mezelf als toeschouwer.
Wij bieden je de mogelijkheid om op de hoogte gehouden te worden bij het verschijnen van nieuwe, of door je gezocht uitgaven. Je dient hiervoor ingelogd te zijn.
