Voorzichtig plaatste Herman het laatste boekje op de stand. Het was even aanpoten, maar het zag er prachtig uit. Het leek net een professionele etalage. Drie weken was hij bezig geweest met uitzoeken. Het viel niet mee om afscheid te nemen van al die met moeite vergaarde schatten. Maar ja gezien zijn nieuwe strategie, kon hij niet anders. Het idee was simpel. Verkoop enkele minder waardevolle stripboeken en koop er een topstuk voor terug. In gedachten zag hij de verbaasde blik van Diederik. “Hoe kom je daaraan Herman? Hoe is het mogelijk dat je dat deeltje vergaard hebt. Wat een pracht….”
“Wat kost dat boekje meneer?” Door zijn dagdromerij had hij niet gemerkt dat een oudere dame een uitgave van Bommel in haar handen hield.
“Oh, de “Tom Poes Vertellingen”. In deze staat moet u toch gauw rekenen op 75 euro mevrouw.”
“Wat grappig. Die heb ik thuis ook nog liggen. Ik wist niet dat het zoveel waard was. Prettige dag meneer.”
Mopperend legde Herman het boekje terug. Wat een geit en ze had het met haar kleffe handjes ook nog uit het plastic gehaald. Een man met een brede scheiding begon in zijn Guustcollectie te graven.
Met trillende handen haalde hij er een deeltje uit.
“U bent een kenner meneer,” zei Herman vriendelijk. “De eerste druk van “Flaters Schade”. Een moeilijk deeltje. Voor 90 euro wordt u de trotse bezitter.”
De man aarzelde even, draaide het boekje nog 2 keer om en zette het terug in de bak.
“Ik moet er nog even over nadenken,” antwoordde hij en liep verder de markt op.
Na een vrouw die vroeg of hij ook stofzuigerzakken verkocht en 5 kerels die er nog over na moesten denken, begon hij de moed te verliezen. Hij had zegge en schrijve 2 euro verdiend aan een stom boekje van “Beertje Collargol”. Alleen de stand kostte al 40 euro.
Dat werd natuurlijk weer lachen wanneer hij thuiskwam. Hij zag de minachtende blik van Babs al voor zich. Bijna zeker zou ze meteen naar haar broer Diederik rennen, om hem daar compleet belachelijk te maken. Hij haalde diep adem en haalde een bananendoos onder de stand vandaan.
Het werd tijd voor de noodoplossing...
Trots haalde Herman het pak geld uit zijn geldkistje. “527 euro exact,” grijnsde hij naar zijn verbaasde echtgenote. “Hier heb je ook 50 euro. Koop er maar wat leuks voor.”
Tevreden ging hij op de bank zitten en genoot van zijn door Babs ingeschonken biertje. Hoe makkelijk kon het leven zijn. Het had een paar uurtjes gekost tot hij al die postzegels van Babs’ grootvader had verwisseld, maar het loonde de moeite.
Wordt vervolgd
