Los van het bijzondere van het feest, vroeg ik me af of je pannekoek in deze context met een hoofdletter moet schrijven. Omdat het geen naam is, maar nog steeds de pannekoek zelf wordt bedoeld, heb ik besloten om een kleine letter te gebruiken. Omdat het nog voor de spellingsverandering plaatsvond, wordt het ook nog fijn zonder extra “n” geschreven. Sint pannekoek? Waar praten we eigenlijk over?
In de Libelle in november 1986 legt opa in Jan Jans en de kinderen aan Catootje uit dat op 29 november Sint pannekoek wordt gevierd. Op die manier redt hij haar van een maaltijd met sperziebonen en worden, zoals de traditie verlangt, pannekoeken gegeten. In het laatste plaatje zit iedereen met een pannekoek op zijn hoofd op de thuiskomst van Jan te wachten.
Dat hij enigszins verbaasd is lijkt me een inkopper. Deze traditie werd sindsdien door vooral studenten in Groningen en Rotterdam overgenomen. Op 29 november met een pannekoek op je hoofd pannekoeken eten, beetje jammer. Groot was mijn verbazing dan ook toen ik na enig onderzoek stuitte op “Het evangelie van Sint pannekoek”. Hierin wordt verhaald van een klooster aan de Rotte in de 12e eeuw waarin, tijdens de 15e verjaardag van de jonge monnik Gerrit, de abt aangeeft een koud hoofd te hebben. Dit wordt opgelost door hem een lekkere warme pannekoek op zijn bol te leggen. Is dit dan op waarheid gebaseerd? Nee, natuurlijk niet. Ook dit evangelie is verzonnen door Jan Kruis.
In 2015 richtte Kruis zelfs “Het nationaal Comité Sint Pannekoek” op. (nu wel met een hoofdletter omdat het een eigennaam is) Bij die gelegenheid verscheen zelfs een ansichtkaart met speciale postzegel. Wat een simpel stripverhaaltje voor absurde gevolgen kan hebben.
