Verveeld keek Herman om zich heen. Het was vrijdagmiddag half 6 en er zat nog niemand in zijn stamcafé. Het zou wel met de feestdagen te maken hebben. Je kon je geld maar één keer uitgeven. Hij bestelde nog een borrel en keek met bewondering hoe de barkeeper het glaasje op tafel zette. Een kelkje helemaal vol met een bolle bovenkant en zonder een druppel te morsen. Daar moest je ervaring voor hebben. Hij boog voorover, slurpte het kopje eraf, toen de kroegdeur openging. Rieks kwam binnen en groette hem uitbundig.
“Hee Herman, alles goed? Doe me een biertje Johan en geef de stripkeizer ook een.”
Hij hing zijn jas aan de kapstok en ging naast hem zitten. Hij leunde voorover en begon op samenzweerderige toon tegen hem te praten.
“Ik heb een zeer interessant nieuwtje voor je.”
Hij hield even in om de spanning op te voeren en ging toen verder.
“Via Koos, je weet wel mijn neef, heb ik een fantastische tip gekregen. Een kerel met een gigantische stripverzameling en hij schijnt er geen verstand van te hebben. Een buitenkans voor een kenner als jij.”
Herman voelde zijn hart een paar keer overslaan en was meteen een en al oor.
“Ik heb zijn adres op een kaartje geschreven in deze enveloppe en zelfs al een afspraak voor je gemaakt. Je mag het echter pas openmaken als je bij de schouwburg bent. Zie het maar als een Sinterklaascadeautje van een ouwe vriend.”
Herman bedankte hem uitbundig en bestelde nog een rondje. Rieks was een echte makker. Die kwam je nog maar zelden tegen in deze hectische tijden.
“Hoe laat heb je de afspraak gemaakt?” vroeg hij.
“Om 8 uur vanavond, dus je kunt er rustig nog een paar nemen. Je bus vertrekt om 20 voor 8 van het Zuiderdiep. Uitstappen bij de schouwburg en de enveloppe openmaken. Veel succes alvast, ouwe strippofiel.”
Herman zat bij de bushalte en baalde als een stekker. Die Rieks zou hij het binnenkort terugbetalen… Hij was te opgewonden geweest en had daarom niet goed nagedacht. Hoe had hij zo stom kunnen zijn. Toen hij de enveloppe openmaakte, stond er Turfsingel 14. Het adres van zijn zwager Diederik. Rieks werkte voor hem en dit hadden ze natuurlijk met zijn tweeën bedacht.
De bus kwam aanrijden en reed vlak voor hij stopte door een plas. Herman aarzelde even, maar stapte toch in. Een ongeluk komt nou eenmaal zelden alleen.
