Vanmorgen kreeg ik een stapeltje in handen van de comic Superman en Batman. Een reeks uit de jaren 60 waarin afwisselend een verhaal van deze superhelden wordt verteld. Al bladerend realiseer ik me dat ik vreemd genoeg nog geen blog over Superman geschreven heb. Zeer ten onrechte lijkt me, omdat met hem de wereld van de superhelden begonnen is.
Verzonnen door Jerry Siegel en getekend door Joe Shuster, verscheen Superman voor het eerst in Action Comics nr.1 uit 1938. Een legendarisch album dat in mint-staat vele miljoenen euro’s waard is. Je zou maar een exemplaar op een stoffige zolder tegenkomen. Zoals met zovele roman- en striphelden was Superman een exponent van zijn tijd. De wereld krabbelde uit de crisis en de gevolgen van de 1e wereldoorlog en had behoefte aan een voorbeeld die de problemen wel even zou oplossen. Tijdens de 2e wereldoorlog werd Superman gebruikt als propaganda tegen de nazi’s en de Japanners.
Het verhaal rond de geboorte van Superman is algemeen bekend. De planeet Krypton staat op het punt te exploderen. Vader Jor-el en moeder Lara sturen hun zoontje Kal-el in een soort raket de ruimte in, waarna hij neerstort op de planeet aarde. Hier wordt hij gevonden door Jonathan en Martha Kent en de rest is geschiedenis.
Het belang van Superman voor het stripverhaal is immens. Zonder hem geen Batman, Spiderman, X-men en andere superhelden. Zonder hem ook geen aaneenschakeling van winstgevende Marvelfilms. Daarom vind ik ook dat hij in de filmgeschiedenis te weinig aandacht krijgt. Van Spiderman en Batman zijn prachtige films verschenen, waarvan de laatste serie zelfs meerdere Oscars opgeleverd heeft. Doet uw best eens geachte heer Spielberg zou ik zo zeggen. Voor een versie wil ik een uitzondering maken, de eerste film met Christopher Reeve uit 1978. Het verhaal volgt het origineel maar stijgt boven het gemiddelde uit door de prachtige rol van Gene Hackman als Lex Lutor. Dat een kleine bijrol is weggelegd voor Marlon Brando zorgt alleen maar voor een verhoging van de feestvreugde.
