Verbaasd keek Herman om zich heen. Was dit nou een stripbeurs? Waar waren de standjes met antiquarische stripboeken. Waar kon je een handtekening van Hermann, of Moebius scoren? Hier liepen alleen maar als Batman verklede idioten rond. Hij ging op een stoel zitten en keek op zijn entreebewijs: 21 euro. Samen met het treinkaartje kwam het op 36 euro. Mocht hij nog blij zijn met die kortingskaart van de Hema. Hij bekeek de plattegrond en zag bij stand CS-49 de naam Akim staan. Hèhè, een klein lichtpuntje. Die mensen runden een gerenommeerde stripwinkel en hadden vast en zeker een mooie Suske en Wiske uit de tweekleurenreeks bij zich. Hij stond op toen een hand op zijn schouder rustte.
“Dag grote jongen, vermaak je je een beetje?”
Herman draaide zich om en keek naar een weelderige vrouw in een elfenpak. Het moest niet gekker worden. Dat de jeugd hier als Spiderman of de Hulk rondliep begreep hij nog, maar deze dragonder was minstens 60 jaar oud. Hij gaf geen antwoord en spoedde zich naar de stand van Akim. Na 10 minuten wringen door de gigantische mensenmassa, had hij zijn doel bereikt. Vrolijk begon hij het aanbod te bekijken. Wat een teleurstelling! Nergens een Kapitein Rob, Dick Bos, of antieke Suske en Wiske. Alleen maar moderne strips, comics en van die Superhero-poppen. Er zat er zelfs een bij van Mini-Me uit de Austin Powers serie.
“Heeft u misschien wat deeltjes van Kick Wilstra bij zich?” probeerde hij nog bij een van de verkopers.
“Sorry meneer, we zijn vandaag op het Comic Con-publiek gericht,” antwoordde de man vriendelijk. “U kunt natuurlijk wel aanstaande donderdag weer op de zaak langs komen.”
Herman zuchtte diep en begon richting de uitgang te lopen.
“Waarom gaf je geen antwoord, stomme lapzwans.” klonk het achter hem. “Ik heb dit pakje speciaal gekocht omdat jij zo van Elfquest houdt.”
Herman realiseerde zich onmiddellijk wie de dragonder in het elfenpakje was en zuchtte nog veel dieper. Dat werd de komende weken op de bank slapen en om de dag bloemkool eten.
