Het valt Herman zwaar om elke 2 weken een recensie over een stripboek te schrijven. Daarom heeft hij zijn vriend Max gevraagd een handje te helpen. Twee weten nou eenmaal meer dan een. Vandaag bespreken ze de Manga Classic Frankenstein van Mary Shelley.
Zonder wat te zeggen kijkt Max hem enkele minuten grijnzend aan. Herman reageert eerst niet, maar kan zich uiteindelijk niet inhouden.
‘Wat zit je me aan te kijken? Heb ik wat aan de kin hangen?’
‘Neen hoor, beste Herman, maar volgens mij baal je een beetje.’
‘Hoe bedoel je balen? Ik voel me prima hoor.’
Max loopt naar een bijzettafeltje en pakt een boek op.
‘Prisma woordenboek Engels-Nederlands. Misschien had je vroeger op school beter je best moeten doen om deze Gothic Novel te lezen.’
Herman loopt naar de kast en schudt 2 glaasjes vol. Hij geeft er een aan zijn vriend en gaat zitten.
‘Ik geef toe dat het geen makkelijk te lezen album is, maar je maakt me niet wijs dat jij alle woorden kent. Wat bedoel je trouwens met een Gothic Novel?’
Max slurpt het kopje van zijn glaasje af en slaat zijn benen over elkaar.
‘Een Gothic Novel is eigenlijk een romantisch horrorverhaal. Dat genre was heel populair in de 19e eeuw. Dit album is daar een van de eerste versies van.’
‘Hmm, ik dacht dat dit verhaal veel later geschreven was,’ zegt Herman. ‘De eerste film met Boris Karloff kwam toch pas in 1931?’
Max lacht en gaat verder met zijn uitleg.
‘Ik denk dat de meeste Frankensteinliefhebbers zo zullen reageren, Herman. Dit boek heeft echter weinig met de versie van de film te maken. Het oorspronkelijke verhaal kent een heel ander plot.’
‘Ja ik miste al bepaalde figuren.’
‘Haha, ja dat had ik ook, moet ik toegeven. Een Frankenstein zonder Igor past niet in ons beeld. Wat vond je trouwens van het verhaal?’
‘Wat ik erg sterk vond, was dat de gebeurtenissen vanuit 2 perspectieven bekeken werden,’ antwoordt hij.
‘Ja dat raakte mij ook,’ zei Max ‘Eerst zie je alles door de bril van Frankenstein en veroordeel je het monster en later krijg je door diens uitleg toch enig begrip voor zijn daden. Is er ook iets dat je irriteerde?’
‘Jazeker, je leest het boek van achter naar voren. Daar kan ik moeilijk aan wennen. Manga komt toch niet uit Saoedi-Arabië?’
‘Neen, maar Manga las je oorspronkelijk van boven naar beneden in kolommen van rechts naar links. Zo zijn Japanse teksten opgebouwd.’
Herman schenkt nog 2 glaasjes vol en zet er een bakje pinda’s bij.
‘Weet je wat ik bedacht,’ zegt hij terwijl een pinda pelt. ‘Deze uitgave is misschien geschikt voor het onderwijs. Manga is populair en zo kun je de aandacht vasthouden bij de lessen Engels.’
‘Ik ben het daar mee eens,’ zegt Max, ‘maar dan wel vanaf HAVO-3 of hoger. Je basiskennis van het Engels moet behoorlijk zijn om dit te kunnen lezen.’
‘Wat is je eindoordeel,’ vraagt Herman.
‘Ik vond het verhaal prachtig, echt een klassieker. Het is geen stripboek om even tussen neus en lippen te lezen, maar dat hoeft ook niet. Wat mij betreft een 8.’
‘Ik heb hier niets aan toe te voegen,’ zegt Herman. ‘Op je gezondheid vriend.’
‘Voor ik huiswaarts keer, durf je een nieuwe uitdaging aan te gaan,’ vraagt Max.
‘Wat bedoel je?’
‘In deze reeks zijn nog meer delen. Ik wilde eigenlijk Othello van Shakespeare proberen, maar die schijnt lastig te zijn.’
‘Ik neem de uitdaging aan,’ antwoordt Herman, ‘maar geen domme opmerkingen over woordenboeken meer.’
Max grijnst en drinkt zijn glaasje leeg.
‘Akkoord vriend, ik ben benieuwd.’
